វាជារឿងធម្មតាទៅហើយសម្រាប់ការប្រកាសលទ្ធផលប្រឡងដែលមានការបិទផ្សាយតាមមណ្ឌលនីមួយៗ នោះតែងមានសិស្ស និងមាតាបិតាសិស្សខ្លះទៅស្តាប់ និងទៅមើលឈ្មោះថាតើលទ្ធផលនោះបង្ហាញថាប្រឡងជាប់ ឬក៏ប្រឡងមិនជាប់(ធ្លាក់)។ ក្នុងចំណោមអ្នកទៅមើលឈ្មោះនោះមានអ្នកប្រឡងជាប់ផង និងក៏មានអ្នកប្រឡងធ្លាក់ផង។
នាពេលនោះដែរគេបានសង្កេតឃើញសិស្សដែលបានប្រឡងជាប់នោះតែងមានចិត្តរំភើបអរសប្បាយប្រកបដោយការសើច ឬហ៊ោស្ទុះលោត ហើបជើងពីដីទៅនឹងជោគជ័យនៃការប្រឡងរបស់ខ្លួន។ ពេលនោះហើយដែលគេញញឹមស្ទើរតែ បិទមាត់មិនជិតនោះទេ ព្រោះគេយល់ថា រូបគេប្រាកដជាមានភព្វវាសនាខ្ពស់ព្រោះបានប្រឡងជាប់សមតាមបំណងប្រាថ្នា។ ទាំងរូបគេក៏សប្បាយហើយក៏នាំមកនូវការសប្បាយរីករាយដល់មាតាបិតា ឬអ្នកអាណាព្យាបាលព្រមទាំងក្រុមគ្រួសារទាំងមូលទៀតផង។ ជាពិសេសចំពោះសិស្សដែលបានទទួលជោគជ័យដូចគ្នានោះគេតែងមានទឹកមុខរីករាយមានកាយវិការអបអរ នឹងគ្នាមិនខុសពីក្រុមកីឡាករដែលបានទទួលជោគជ័យក្នុងការប្រកួតនោះឡើយ។
បើយើងងាកទៅមើលទឹកមុខសិស្សដែលបានទទួលបរាជ័យ ឬជាលទ្ធផលអវិជ្ជមាននោះគឺ ហាក់ដូចជាមានភាពក្រៀម ក្រំស្រពាប់ស្រពោនប្រកបដោយទុក្ខកង្វល់យ៉ាងក្រៃលៃងដែលឋិតក្នុងចំណោមសិស្សជាច្រើនកំពុងមើលឈ្មោះនាពេលនោះ។ អ្នកដែលប្រឡងធ្លាក់នោះហាក់ដូចជាអស់សង្ឃឹម ឬពុំមានព្រលឹងអ្វីក្នុងខ្លួនឡើយ។ នេះជាក្តីអស់សង្ឃឹមដ៏ជូរចត់បំផុត ថា ខ្លួនមិនមានវាសនាបានប្រឡងជាប់នឹងគេនោះឡើយ។ ជាមួយនេះដែរចំពោះសិស្សដែលបានប្រឡងធ្លាក់នោះតែងឋិតនៅក្នុងសភាពស្ងប់ស្ងាត់ដោយមិនមានការនិយាយស្តីរួសរាយជាមួយមិត្តភក្តិនោះទៀតទេ។ សំខាន់ជាងនេះទៅទៀតបើមាតាបិតានិងក្រុមគ្រួសាររបស់គេបានដឹងដែរនោះនឹងកាន់តែចូលរួមនូវការសោកស្តាយនេះយ៉ាងក្រៃលែងថែមទៀតផង។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលបានដក់ជាប់ក្នុងចិត្តនៃសិស្សប្រឡងធ្លាក់នោះគឺ ការខ្មាសអៀនដល់សិស្សដែលបានប្រឡងជាប់ ព្រោះគេគិតដោយការតូចចិត្តថា គេមានសមត្ថភាពក្នុងការប្រឡងជាប់ឯខ្លួនឯងមិនមានសមត្ថភាពក្នុងការប្រឡងដោយសារកិច្ចការដែលជាចម្លើយនោះវាខុស…។ ជាមួយនេះដែរចំពោះសិស្សដែលប្រឡងធ្លាក់នោះ មិនសូវស្វែងរកជួបសិស្សដែលប្រឡងជាប់នោះទេ គឺភាគច្រើនគេតែងតែបានស្កាត់ទៅជួបជាមួយនឹងសិស្សដែលប្រឡងធ្លាក់ដូចគ្នាព្រោះជាទម្លាប់មនុស្សក្នុងសង្គមគឺ អ្នកមានទុក្ខព្រួយតែង កាត់ទៅជួបអ្នកមានទុក្ខព្រួយដូចគ្នា ដើម្បីសាសងអំពីរឿងទុក្ខព្រួយពីគ្នាទៅវិញទៅមក។
តាមទម្លាប់កន្លងមកការអរសប្បាយនៃសិស្សប្រឡងជាប់ និងការទទួលទុក្ខព្រួយកង្វល់នៃសិស្សប្រឡងធ្លាក់នោះពិតជាមិនយូរប៉ុន្មាននោះទេ គឺ អាចមានរយៈពេល២ឬ៣ថ្ងៃ ឬមួួយសប្តាហ៍នោះនឹងរសាយទៅវិញហើយ។ ដ្បិតវត្ថុបំណងនិងគម្រោងការងារបន្តបានចូលមកឲ្យសិស្សម្នាក់ៗ មានមធ្យមបាយក្នុងការរៀនសូត្របន្តដូចគ្នា។ ចំណែកឯសិស្សដែលបានប្រឡងជាប់នោះគេមានបំណងទៅរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យណាមួយ ដើម្បីឲ្យបានសញ្ញាបត្របរិញ្ញាបន្តទៀត។ ដោយឡែកសម្រាប់សិស្សដែលបានប្រឡងធ្លាក់សញ្ញាបត្រមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិនោះក៏គេមានវិធីដោះស្រាយ២យ៉ាងគឺ ទី១ ត្រូវរៀនត្រួតថ្នាក់ មួយឆ្នាំទៀត ក៏បាន និងទី២ មានជម្រើសថ្មី ដែលគេមានលទ្ធភាពទៅរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យដែរតែរៀនត្រឹមបិរញ្ញាបត្ររង។
សរុបសេចក្តីមកទាំងអ្នកប្រឡងជាប់និងទាំងអ្នកប្រឡងមិនជាប់ គឺ មានបញ្ហាដែលត្រូវប្រឈមនោះតែរឿងលុយកាក់ឬ ស្ថានភាពនៃការរស់នៅរបស់ម្តាយឪពុកប៉ុណ្ណោះ។ រឿងការសិក្សាទៅថ្នាក់លើនោះបើសិស្សមានឆន្ទៈមោះមុតក្នុងការរៀនប្រាកដជាទៅបានហើយ តែបើឪពុកម្តាយទីទ័លក្រ ឬហៅថា ពុំមានកាទូសបាញ់នោះនឹងពុំអាចបានសម្រេចបំណងនោះទេ។ គឺអ្នកធ្លាក់ត្រូវតែរៀនត្រួតថ្នាក់មួយឆ្នាំទៀតទើបហៅថា ជាការតស៊ូ៕
ដូចគ្នានេះដែរជារូបដែលគេបានបង្ហោះរូបពិតរបស់និស្សិតពូកែ និទ្ទេស A ប្រចាំខេត្តព្រះវិហារផងដែរ។
ដូចគ្នានេះដែរជារូបដែលគេបានបង្ហោះរូបពិតរបស់និស្សិតពូកែ និទ្ទេស A ប្រចាំខេត្តព្រះវិហារផងដែរ។
0 comments:
Post a Comment